Meta Cognitive beceriler beynimizin sınırını mı illüstre ediyor ?

[Nommalorel]

Meta kognisyon. Yani düşünce üzerine düşünüş. Örn: "Araba sürmeyi seviyorum." Düşünce. "Araba sürmeyi severken "araba sürmek ne kadar iyi diye düşünüyorum" diye düşünüyorum." Düşünce üzerine düşünüş.

Cognitive Behavioral Therapy gibi mevcut psikolojide yüksek etkinliğe sahip terapi yöntemlerinde bile kullanılan bu düşünce şekli bir çok farklı iş yapışımızda veya deneyim edişimizde de kendisini gösteriyor. Hakikaten de etkili olduğunu görüp hesaplayabiliyoruz.

Fakat şunu düşünüyorum. Bana kalırsa buna başvurmamızın sebebi aklımızın sınırına o noktada erişiyor olmamız. Mesela herhangi birşeyi düşünürken herhangi bir meta aktivite gerçekleştirmeyip sadece o şeyi düşünüyorum. Çünkü bunu rahatlıkla yapabiliyorum zaten. Herhangi bir çaba veya efor harcamıyorum. Beynimin kapasitesi ve fonksiyonları da buna yettiğinden şak diye bu eğlemi gerçekleştirebiliyorum. Bence beynimizin gücü ile elde edebileceklerimizin sınırına ulaştığımızda beynimiz mevcut veriyi artırmak için meta kognitif yöntemlere başvuruyor.

Bu aklıma şuradan geldi. Generative yapay zekanın herhangi birşey üretebilmek için herhangi bir insan bireyden çok daha fazla veriye ihtiyaç duyması durumu onun kaynaklarını çok hızlı tüketmesine sebep veriyor. AI muhabbetleri içerisinde bu durum gerçekleştiği noktada o1 veya işte deepseek, deep thought modelleri çıktı ve... açıkçası bu modellerin yaptığı tek şey verilen input üzerine meta bir input üretmesinden ibaret. Bunun üzerine düşündüm ve açıkçası bunun meta kognitif tekniklerden hiç bir farkı olmadığı sonucuna ulaştım. Bu noktada da ai'yın buna başvurmasının sebebi kaynak ve kapasite sınırına ulaşmasıysa insanlarda da böyle olabilir mi diye düşündüm.